'Een reisboek waardoor de twee zielen in onze borst even niet hoeven te vechten'.

...Ze schrijft fraai over de ontmoetingen met gewone en bijzondere mensen, over de meedogenloze natuur. De poëtische beschrijvingen van een nacht in de stad Bhuj, vanaf het uur dat de zon terugzakt tot en met het moment dat het licht wordt, is het hoogtepunt van De verdwaalde nomade. Een reisboek waardoor de twee zielen in onze borst even niet hoeven te vechten: in je veilige huis kun je over de gevaarlijke wereld dromen.
Hans Warren in de GPD-bladen

...Wat Mariët Meester in De verdwaalde nomade doet, is het zo nauwkeurig mogelijk beschrijven van zintuigelijke details, die het leven van de bewoners van deze afgelegen oorden kleur geven. Ook haar informatie valt buiten de gegevens die elke doorsnee bezoeker na een rondreis zal kunnen noemen, ze beschrijft feiten en gebeurtenissen die achter de werkelijkheid schuil gaan.
Ingrid Hoogervorst in De Telegraaf

...In het eerste hoofdstuk van De verdwaalde nomade doet Meester ook haar eigen verleden als zwerver uit de doeken. Met haar vriend trok ze rond in een woonwagen, een ‘overdekt bed op wielen' dat werd voortgetrokken door een narrige pony. Het zwerversbestaan blijkt op den duur geen pretje, de romantiek eromheen is een misverstand, de vrijheid een illusie. ‘Iedereen die ik onderweg heb ontmoet, reiziger of niet, had dezelfde basisbehoeftes: geliefd worden, zo min mogelijk pijn lijden, een zeker comfort.'
Inge van den Blink in Opzij

Biblion advies aan de openbare bibliotheken ►